جمعی از استادان و پژوهشگران سرشناس رشته های مختلف در نامه ای به مسئولان نظام مخالفت خود با طرح انتقال آب دریای مازندران به سمنان را اعلام کردند. جمعی از استادان و پژوهشگران سرشناس رشته های مختلف در نامه ای به مسئولان نظام مخالفت خود با طرح انتقال آب دریای مازندران به سمنان را اعلام کردند. ذاکرنیوز، گروه جامعه، مسعود بُربُر: جمعی از استادان و پژوهشگران علوم محیط زیستی و زمین و آب و منابع طبیعی کشور در نامه ای سرگشاده که به دفتر مقام معظم رهبری، ریاست جمهوری اسلامی ایران، ریاست و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ریاست قوه قضائیه، ریاست سازمان حفاظت محیط زیست کشور، وزیر نیرو، ریاست سازمان جنگل ها و مراتع و آبخیزداری و ریاست سازمان بازرسی کل کشور رسیده است مخالفت خود را با طرح انتقال آب دریای مازندران به سمنان اعلام کردند. نویسندگان این نامه اعلام کردند: بدین وسیله جمعی از استادان و پژوهشگران علوم محیط زیستی و زمین و آب و منابع طبیعی کشور در اعلامیه ای مشترک مخالفت خود را با طرح وزارت نیرو برای انتقال و شیرین سازی آب دریای مازندران به استان سمنان که هم فاقد توجیه اقتصادی است و هم فاقد ارزیابی جامع تخصصی و محیط زیستی است را اعلام می دارند. این چهره های دانشگاه تأکید کردند اجرای این طرح مستلزم دست اندازی و ویرانی غیرقابل بازگشت به باارزش ترین اکوسیستم های آسیب پذیر و حساس کشور دربرگیرنده دریای مازندران، جنگل های هیرکانی، استپ های کوهپایه ای، کوهستانی و آلپی البرز هست. نابودی این زیست بوم ها که نقش مهمی در پایداری سرزمین کهن و باستانی ایران دارند نه تنها برخلاف انواع تعهدات و کنوانسیون های بین المللی است، بلکه زیر پا گذاشتن اصل مترقی 50 قانون اساسی است که جمهوری اسلامی ایران را برای تداوم حیات اجتماعی نسل امروز و فردا از چنین فعالیت های مخربی منع می کند هست. نویسندگان این نامه نوشتند: امروز بر همگی دانشمندان دنیا تأثیرات ویرانگر طرح های بدون کارشناسی و غیرمسوولانه که بیشتر با تصمیم های یک سویه به اجرا درآمده است و نتیجه ای جز فشار بیشتر بر کره زمین و افزایش گازهای گلخانه ای و برهم خوردن تعادل زیستی و اقلیمی نداشته، کاملاً آشکارشده است. عقل و تدبیر جهانی، طرح های انتقال آب بین حوضه ای حتی اگر با صرف انرژی همراه نباشد را بسیار خطرناک می داند و کمتر ارزیابی محیط زیستی آن ها را تأیید می کند، چه رسد که چنین طرحی همراه با فشار بر دریای مازندران که از انواع مشکلات زیستی، به خصوص کاهش شدید سطح آب و آلودگی های بسیار رنج می برد و جنگل های هیرکانی که باقیمانده جنگل های دوران سوم زمین شناسی است و مساحت آن ها در همین چند دهه به نصف کاهش یافته است و اکوسیستم البرز که ازجمله نقاط بی نظیر و داغ تنوع زیستی دنیا است و بقای آن تضمین کننده ساکنان داخلی فلات ایران است، با مصرف بسیار بالای انرژی برای شیرین کردن آب و انتقال آن از 28 متر پایین تر از سطح دریا به ارتفاع 2300 متری همراه باشد. این چهره های دانشگاهی تأکید کرند: ما امضاکنندگان زیر، در راستای سیاست های اقتصاد مقاومتی که هرگونه ناپایداری در سرزمین ایران را تهدیدی جدی بر امنیت و بقای مردمان آن می داند، ادامه حیف ومیل منابع محدود مالی کشور در اجرای سازه هایی که با ایجاد ردپای زیست بومی ما را در مقابل دشمنان آسیب پذیرتر می کند، نگرانی و تأسف عمیق خود را از ادامه طرح های خطرناک انتقال آب بین حوضه ای و سدسازی های لگام گسیخته و تشدید و ادامه آلودگی دریاها و رودخانه ها و تالاب ها اعلام می داریم. ما از دولت محترم و همه مسوولان، خواهان تدبیر و اجرای سیاست های دوراندیشانه پایدار و جلوگیری از سیاست های عجولانه ناپایدار هستیم. اصرار بر ادامه پروژه هایی مانند انتقال آب دریای مازندران به سمنان، انتقال آب خلیج پارس به کویر مرکزی، انتقال آب بهشت آباد و ادامه آبگیری و ساخت سدهایی مانند داریان، شفارود و تونل انتقال آب بیرگان، نه تنها امنیت کشور را تهدید می کند بلکه با از بین بردن میراث طبیعی و فرهنگی بر دامنه مشکلات تخریب زیست بوم، مانند گسترش ریزگردها، فرونشست زمین و انقراض گونه ها می افزاید. خشک شدن دریاچه ارومیه، زاینده رود، کارون و صدها تالاب و دریاچه و قنات و افزایش شدید مصرف آب و گسترش شهرهای آلوده و ناپایدار، حاصل اجرای طرح های با اطلاعات نادرست و ارزیابی اثرات محیط زیستی نادرست است که به دولت و ملت ایران تحمیل می شود. دکتر مجید مخدوم استاد محیط زیست دانشگاه تهران، دکتر نصرت الله صفائیان استاد اکولوژی دانشگاه مازندران، دکتر مریم شکری استاد گیاهشناسی دانشگاه مازندران، دکتر عزت الله رئیسی اردکانی استاد آبشناسی دانشگاه شیراز، دکتر حسین صدقی استاد و مدیر گروه تخصصی علوم و مهندسی آب دانشگاه آزاد، دکتر اسماعیل کهرم استاد اکولوژی دانشگاه علامه طباطبائی، دکتر محمدتقی فرور استاد اکولوژی انسانی دانشگاه جورج واشنگتن و رئیس کنسرسیوم جهانی قرقهای بومی، دکتر محمود رائینی مدیر گروه مهندسی آب دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی مازندران، استاد عبدالحسین وهابزاده مدرس دانشگاه و مترجم و پژوهشگر علوم محیطزیستی، دکتر خدیجه کاترین رضوی مدیرعامل مؤسسه سنستا و همکار نهادهای سازمان ملل در کشاورزی پایدار، دکتر حمید طراوتی مترجم و پژوهشگر آثار محیط زیستی، مهندس محمد گشتاسب زاده پژوهشگر بهداشت و بیماری ماهیان دریای مازندران، دکتر حسین آخانی استاد دانشگاه تهران، مهندس فاطمه ظفرنژاد پژوهشگر آب و توسعه پایدار، دکتر مرتضی شریفی مدرس دانشگاه و عضو شورای عالی جنگلها، دکتر سروش مدبری استادیار دانشگاه تهران و رئیس انجمن زمین شناسی ایران، دکتر ناصر کرمی دانشیار اقلیم شناسی دانشگاه برگن نروژ، دکتر سید مختار هاشمی استاد مدعو دانشگاه کردستان، دکتر کریم ثابت رفتار استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه گیلان، مهندس محمد درویش عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع، دکتر ساناز صنایع گلدوز مدرس دانشگاه و رئیس انجمن ارزیابی محیطزیست ایران، دکتر میرمهرداد میرسنجری استادیار محیطزیست دانشگاه ملایر، دکتر مهدی کلاهی پژوهشگر اجتماعی-محیط زیستی منابع طبیعی، دکتر مهدی پژوهش استادیار دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد، دکتر مجید لطفعلیان مدیر گروه جنگلداری دانشکده منابع طبیعی ساری، دکتر هادی کیادلیری استادیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی و رئیس انجمن علمی جنگلبانی، دکتر طاهر صبوری استادیار ژئومورفولوژی و علوم محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی رشت، دکتر اکبر نجفی دانشیار گروه جنگلداری دانشگاه تربیت مدرس، دکتر حمیدرضا دورودیان، استادیار اکولوژی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی لاهیجان، دکتر بهروز قرنی آرانی استادیار جغرافیا دانشگاه پیام نور اردستان، دکتر حبیب جباری مدرس جامعه شناسی اقتصادی و توسعه دانشگاه تهران، دکتر شهروز فروتن کیا پژوهشگر و مدرس جامعه شناسی محیط زیست دانشگاه علمی کاربردی اندیمشک، الهام هومین فر پژوهشگر حوزه اجتماعی، محیط زیست و بلایایی طبیعی، محمد حیدری پیشکسوت و پژوهشگر روزنامه نگاری، مژگان جمشیدی روزنامه نگار و پژوهشگر محیط زیست و آمایش سرزمین، غلامعلی کشانی مترجم و مؤلف کتب اقتصادی سیاسی و اجتماعی، دکتر فاطمه پاسبان استادیار مؤسسه پژوهشی اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی، دکتر گیتی خزاعی پژوهشگر جامعه شناسی محیط زیست دفتر مطالعات تغییر اقلیم دانشگاه تهران، دکتر کیانوش قلاوند پژوهشگر و نویسنده کتاب های کشاورزی و اخلاقیات زیست محیطی مرکز مطالعات کشمیر، دکتر مینا استقامت پژوهشگر محیط زیست و دکتر نیّره توکلی پژووهشگر مترجم و مدرس دانشگاه و مدیر گروه جامعه شناسی هنر انجمن جامعه شناسی ایران امضاکنندگان این نامه هستند. استاندار سمنان پیش از این در گفتگو با مهر مدعی شده بود: ما جلسات فراوانی با خانم ابتکار و معاونان ایشان و کارشناسانشان داشتیم که سه چهار ایراد اصلی و درست گرفتند اما ما همه آن ایرادها را برطرف کردیم. محمدرضا خباز گفته بود: انتقال آب از هر نقطه ای به نقطه ای دیگر در کشور خلاف است مگر اینکه اکل میته باشد. یعنی اینکه همه راه ها را رفته باشیم و چاره دیگری نداشته باشیم. مثلاً چاه های غیرمجاز همه باید مسدود شود و ما این کار را در استانمان انجام دادیم و تنها استانی که چاه غیرمجاز ندارد استان سمنان است. افزون بر این همه شهرهایمان را یا به شبکه جمع آوری آب مجهز کرده ایم یا در شرف تجهیز است. همچنین در رابطه با الگوی کشت تلاش کردیم و داریم الگوی کشت را تغییر می دهیم و در خیلی از جاها موفق شده ایم که دیگر دنبال کشت محصولات پر آب نباشند. دیگر اینکه برای آبیاری تحت فشار در طول عمر آبیاری تحت فشار 20 هزار هکتار در استان سمنان اجرا شده و ما برای سال 1395 و 1396 اعتبار 20 هزار هکتار دیگر را گرفته ایم و از فروردین تا الان هم 1000 هکتار آن را انجام داده ایم. منتقدان طرح انتقال آب خزر به سمنان معتقدند مطالعات انتقال آب مازندران به سمنان کلی و ناکافی است. این منتقدان می گویند بررسی وضعیت منابع آبی استان های جنوبی کوه های البرز نشان می دهد از نظر شرایط تنش منابع آبی، استان های خراسان رضوی، قزوین، تهران و البرز دراولویت بالاتر و بیشتری نسبت به سمنان و زنجان هستند و اگر هم قرار است انتقال آبی انجام بشود بهتر است استان هایی که آب بیشتری نیاز دارند و وضعیت تنش آبی بدتری دارند را در اولویت قرار دهیم. معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست پیشتر در سخنانی گفته بود سازمان حفاظت از محیط زیست اعتقاد دارد که ما نیازی به انتقال آب بین حوضه ای نداریم و تنها وقتی آب به درستی استفاده شود و راندمان مصرف چه در بخش شرب و چه در بخش کشاورزی به 90 درصد رسید و باز هم آب نداشتیم، می توانیم به سراغ انتقال آب برویم. سعید متصدی تاکید کرده بود: وقتی بازچرخانی آب نداریم، تصفیه آب و فاضلاب نداریم، 25 تا 30 درصد آب در شبکه های توزیع هدر می رود و کشاورزی که 90 درصد آب کشور را مصرف می کند، تنها 30 تا 40 درصد راندمان آبیاری دارد این گزینه ها، گزینه تامین آب هستند و نه انتقال آب. چرا باید آب را با هزینه مترمکعبی 10 هزار تومان منتقل کنیم و بعد 40 درصد آن را هدر دهیم.